Autentyki XIV - Strażnicy, dyrektorzy i kartofle-zabójcy

Popiłem troszkę. I wlazłem na okno (III pięterko, a człowiek durny, bo student i na dodatek pijany). Impreza pełną parą w pokoju, feeria barw, orgazm za orgazmem (podniebienia), fajno jest. Nagle z dołu słyszę:
- Proszę Pana z pokoju 325 by zlazł z parapetu!!!! NATYCHMIAST!!!! - głos naszej portierki skierowany najwidoczniej do mnie (pokój się zgadzał i parapet też)
- Ależ ja tylko zawieszam firanki!!! - odpowiedziałem bystro.
- Jak pan to robi jedną ręką? Skoro w drugiej trzyma pan butelkę z piwem?
Dobrze, że z wrażenia wpadłem do pokoju a nie na zewnątrz.

Jest i dalszy ciąg rajdowych powiastek przysłanych przez Muniecka. Przy okazji prostujemy - on nie jest rajdowcem, i to nie jego osobiste przypadki, wygrzebał gdzieś te historie w bliżej nieznanym nam miejscu.

Było to na ubiegłorocznym rajdzie polski. Jedno z bardziej obleganych miejsc na rajdzie (lewy łuk na oporze i ciasny prawy nawrót), więc ustawiłem się ze sprzętem godzinę przed startem odcinka. Obok mnie grupka kibiców, jak to na rajdzie, piwko, rajdowe opowieści, kawały, jednym słowem dobrze się bawią.
Jeden z kibiców, już nieźle "zatankowany", pije swoje piwo z puszki w dość nietypowy sposób, bo otworem do góry a nie tradycyjnie do dołu.
W pewnym momencie jego kolega zwraca mu uwagę:
- Ty!! Dlaczego tak pijesz to piwo? Przecież lejesz sobie po kurtce!!
- A bo ja pije piwo z rezerwą...
- Z rezerwą?!?!
- No. Jak mi się skończy, to obracam puszkę i jadę dalej...

Brunner (Hans, Ty świnio!!!!!) ma kolegów będących wyraźnie pod wpływem Davida Duchovnego i "Archiwum X" -  ale dzięki temu wyszkolenie naszych żołnierzy?? jest o wiele lepsze niż innych z światowej czołówki...

Myśmy na szkoleniach mieli dopracować ewakuację regionu przy klęsce żywiołowej - każda pięcioosobowa grupa miała być oceniana osobno.. pomysły miały się nie powtarzać... cóż... wylosowaliśmy piąty numerek (ostatni). Przeżyliśmy w wykonaniu innych grup pożar, powódź, trzęsienie ziemi i pobliski wybuch wulkanu - wykorzystali nam wszystkie pomysły - kiedy do nas doszło kolega - przewodniczący grupy wstał i z kamienną twarzą powiedział (odpowiednio budując napięcie): "Pewnego dnia mgła podniosła się znad pól, z których równymi szeregami wyszły kartofle-zabójcy"...

Jak i Kociara, mamy sentyment do kresów wschodnich - bo gdzież będzie lepiej niźli we Lwowie...

Pracował swego czasu mój chłop w dużym państwowym zakładzie pracy. Zatrudnili tam facia ze Lwowa.
Facio któregoś dnia wybrał się na wesele. Kiedy wrócił (deczko nieświeży zresztą) koledzy pytają go, jak było.
A on na to:
- Tam, ta joj, ta wszyscy ze Lwowi, tylko ja jeden Poznańczyk!

I na koniec trochę polityki (jak to w porządnym kazaniu nastąpić powinno). Lennox objaśnił nam klucz doboru na stanowiska dyrektorskie w spółkach Skarbu Państwa. Dziwujemy się srodze, jak to jest, że nie wszystkie przynoszą straty...pod taką kadrą powinny wszystkie...

Mój stary pracuje w KGHM. Niedawno do Lubina przyjechała delegacja japończyków walczących w przetargu miedziowym na jakieś tam badziewie.
Ale mniejsza o to. W drugim dniu ich wizyty, odbył się dosyć duży bankiet.
Stół szwedzki, orkiestra itp. itd.
W pewnym momencie większość zebranych zaczęła tańczyć poloneza (oczywiście większość zaproszonych przyszła z żonami). Najważniejszy z japończyków z wyraźnym zainteresowaniem przyglądał się naszemu tańcu narodowemu. W pewnym momencie przypałętał się do niego jeden z wielu dyrektorów w KGHM (prywatnie straszny bałwan) spojrzał na żółtka i mruknął do niego:
-"Co podoba się?"
Japoniec na to po konsultacji z tłumaczem:
- Hai!
Taniec się skończył a w.w. bałwan zaskoczył azjatę propozycją
- No przyjacielu, pokazaliśmy wam naszego poloneza, może teraz wy zademonstrujecie nam wasze słynne harakiri?"
Od tamtego czasu. w.w dyrektor ma ksywę "sepuku".

Dzięki Renee_jones mamy jako takie wyobrażenie, kto jest wzorem dla naszych polityków w ich wystąpieniach, czyli jak powiedzieć dużo zarazem nie mówiąc nic...

Ostatnio na wykładzie pan profesor podał nam pewną definicję, a oto komentarz, jaki usłyszeliśmy:
"Pani Dowbor, zanim zaciążyła z morlinami, reklamowała w TV pewien lek na gardło" (tu pan profesor opowiedział nam, w wielkim skrócie, jak to pani Katarzyna D. została cudownie uzdrowiona w reklamie) Następnie przybliżył nam postać swojego syna , który to w przeszłości chorował na anginę i który z powodu swojej "lekkomyślności" wyraził zgodę na pozbawienie go tego, bez czego, jak mu się wydawało, mógł się obejść (zdaje się, że chodziło mu o migdałki). Dzięki temu zabiegowi przestał chorować 3 razy w roku na anginę i zaczął 4 razy w roku na zapalenie oskrzeli. Tu dobry wykładowca ostrzegł nas przed wycinaniem sobie czegokolwiek, bo to się nigdy dobrze nie kończy. Następnie zacytował słowa swojego syna, które ten rzekomo miał wypowiedzieć, gdy natrafił na wcześniej opisaną reklamę. Wielce zdenerwowany powiedział, że te tabletki to nie są do gardła, ale do d..y. I wreszcie nastąpiło to, na co od długo czekaliśmy, a mianowicie komentarz właściwy do podanej na początku definicji:
- I teraz należy się zastanowić, czy ta definicja jest do gardła czy do d..y, bo ona tak naprawdę to nam nic nie mówi...
(czyżby miała mówić "Balcerowicz musi odejść"??)