Po pierwsze, do rzadkości należy widok jakiegokolwiek świeżego jedzenia. Więźniarki jedzą głównie potrawy przygotowywane z puszkowanych półproduktów. Jest to oczywiście dużo tańsze i łatwiejsze do przygotowania. Po drugie, nigdy nie podaje się niczego w plastrach. Dlaczego? Wszyscy więźniowie mają otrzymywać równe porcje. Gdyby na tackach wylądowały pokrojone w plastry pomidory, zaczęłoby się porównywanie średnicy plastra i od razu wybuchłyby bijatyki. Nieważne jak tanie byłyby pomidory, nigdy się ich nie podaje, ponieważ nie są idealnie równe.
 

W więziennej stołówce przy stolikach siada się w kolejności, w jakiej odejdziesz od stanowiska wydawania jedzenia. Nie ma żadnych stałych miejscówek, nie ma stolików dla fajnych dziewczyn oraz tych dla oferm. Kobiety potrafią być zawzięte i zaborcze nawet gdy ich życie jest idealne. Wyobraźcie sobie, jak będą się zachowywały te same kobiety jeśli pozbawimy je modnych ciuchów, makijażu, kasy i wolności. Gdyby każda z więźniarek chciała usiąść daleko od kobiety, której nienawidzi, stołówka więzienna musiałaby mieć powierzchnię 100 kilometrów kwadratowych. Dlatego siedzi się i je obok znienawidzonych osób. Myślicie pewnie, że to najlepszy sposób na to, aby kobiety zaczęły się bić i wyzywać. Nie ma na to czasu. Czas posiłku to maksymalnie 10 minut i masz większą szansę na to, że ktoś ci wyżre zwartość twojej tacy niż na atak fizyczny czy werbalny.
 

To się prawie nigdy nie zdarza. Jeśli personel się masturbuje, to każe więźniarce na to patrzeć lub pomóc. W więzieniach dla kobiet strażnikami są kobiety i mężczyźni. Jeśli upchniesz setki kobiet w jednym miejscu i każesz mężczyznom ich pilnować, nie ma się co dziwić, że mają tam miejsce tajne schadzki lub dłuższe romanse. Każdy udowodniony stosunek seksualny pomiędzy więźniarką i strażnikiem czy strażniczką jest traktowany jako gwałt.
 

Przy tym całym seksualnym napięciu nie ma szans na spotkanie się dwóch osób w zamkniętym pomieszczeniu. Praktycznie wszędzie znajdują się kamery, które czujnie rejestrują przebieg każdego spotkania. Są one zainstalowane nie tylko dla bezpieczeństwa uwięzionych, ale i dla bezpieczeństwa strażników. Ani więźniarka, ani strażnicy nie mogą być fałszywie oskarżeni, jeśli cały czas są nagrywani. Rozmowy w cztery oczy z naczelnikiem więzienia też nie do końca odbywają się w cztery oczy. Zazwyczaj jest przy nich obecny świadek. Jeśli sprawa jest poufna, świadka nie ma, ale drzwi do biura są otwarte na oścież przez cały czas trwania rozmowy.
 

Jasne, że noszą. Ale tylko w momencie, gdy napadają na bank albo dopuszczają się innych przestępstw. Za kratami wszystkie te rzeczy są kategorycznie zabronione. W razie kradzieży czegoś albo pobicia, kaptur czy okulary utrudniłyby identyfikację napastniczki. Kamery też niewiele by pomogły, ponieważ wszystkie więźniarki ubrane są tak samo. I jeszcze jedna sprawa. Gdyby pozwolono kobietom na uatrakcyjnienie więziennego uniformu jakimiś dodatkami, doprowadziłoby to jedynie do nadużyć i przemocy. Kobiety za kratami mają wyglądać tak samo. Najlepiej jeśli wszystkie wyglądają źle.
 

To może brzmieć absurdalnie, ale stać możesz sobie jedynie w swojej celi. Poza nią musisz siedzieć (podczas posiłków) albo być w ciągłym ruchu. W serialu często widzimy więźniarki zatrzymujące się na pogaduszki. Według psychologii dwie osoby to grupa. A grupa może wpaść na pomysł wywołania zamieszek. Dobrze wiemy z doświadczenia, że jeśli znajdujemy się w grupie i jedna osoba uderzy drugą, nagle wszyscy zaczynają się bić, nie mając pojęcia o co właściwie poszło. Dlatego jeśli wylądujesz w kiciu pamiętaj, żeby nie zatrzymywać się i nie rozmawiać z nikim.
 

Kolejna bzdura. Można sobie straszyć sądem do uśmiechniętej śmierci, a i tak nikt sobie z tego nic nie robi. Jest to wina więźniów. W przeszłości skazani zalewali sądy absurdalnymi pozwami. Na przykład jeden z więźniów zaskarżył ośrodek korekcyjny o to, że nie mógł jeść na kolację steku i pić wina, a właśnie taki posiłek był wymagany przez jego religię. Sądy uważają więźniów za podludzi i ciągłe zagrożenie dla społeczeństwa, dlatego też przymykają oko na wszelkie nadużycia popełnianie przez pracowników służby więziennej. Taka jest smutna prawda. Jako więzień musisz się z tym pogodzić.
 

Nie ma mowy. Żadnych lampek, bombek i reniferów. Zero jajek i zajączków w okolicach Wielkanocy. Nic nie może rozpraszać więźniów i pozwolić im myśleć o świętach, które do tej pory spędzali w gronie rodzinnym. Jest jeszcze inny powód, dla którego nie wiesza się girland i innych ozdób. Pozostaw na widoku kawałek sznurka, a za 15 minut znajdziesz kolejną ozdobę - dyndające zwłoki. Statystyki są bezlitosne. Więźniowie trzykrotnie częściej popełniają samobójstwa niż ludzie na wolności.
 

To również nie jest prawdą. W serialu kobiety mają dostęp do różnych ostrych narzędzi. W prawdziwym więzieniu, gdyby skazana podniosła z podłogi chociażby śrubkę, która tam się znalazła, natychmiast zostałaby umieszczona na kilka dni w izolatce. Jeśli zginie chociażby igła z pracowni, w której więźniarki szyją ubrania, całe więzienie jest natychmiast przeszukiwane i dopóki igła nie zostanie odnaleziona, nikt nie opuszcza celi. W więzieniu siedzą kryminaliści, a nikt nie chce mieć pod opieką uzbrojonych kryminalistów.