W 1981 roku Dygas miał 25 lat. W sierpniu tego roku znalazł się we Wrocławiu, gdzie samolotem miał polecieć do Warszawy. Samolot wystartował o 18:05. Na pokładzie znajdowało się czterech członków załogi oraz 39 pasażerów. Podczas lotu Jerzy Dygas wraz z dwoma innymi osobami sterroryzowali załogę i nakazali lecieć na lotnisko Tempelhof. Aby zastraszyć pasażerów i personel, Dygas groził wysadzeniem samolotu granatem. Granat ten nie był atrapą - miał 220 gramów TNT, ale nie miał zapalnika.

Samolot wylądował na lotnisku Tempelhof o godzinie 19:09. Jerzy Dygas uwolnił pasażerów oraz oddał się w ręce amerykańskie i poprosił o azyl. Władze amerykańskie przekazały Dygasa policji Berlina Zachodniego, która postawiła go przed sądem z zarzutami o terroryzm. Podczas procesu mówił o swoim udziale w Solidarności, że to była jego druga ucieczka oraz że w kraju grożą mu prześladowania. Dygas został skazany na pięć i pół roku więzienia.

Jerzy Dygas był gońcem Tygodnika Solidarność. SB wykorzystała wydarzenie do zdyskredytowania czasopisma. 23 sierpnia przesłuchano Jana Bohuszewicza, który zatrudnił Dygasa w „Tygodniku" (co ciekawe, Bohuszewicz sam był tajnym współpracownikiem SB). 28 sierpnia rozpoczęła się medialna nagonka na tygodnik i jego redakcję. We wrześniu 1981 roku TVP emitowała filmy o porwaniach samolotów. Do redakcji tygodnika nadsyłano też listy w imieniu szeregowych członków NSZZ „Solidarność”, krytykujące go za dobór współpracowników.


Dygas właściwie wszystko zrobił sam, a nie jak twierdzą wszyscy ze współudziałem dwóch innych osób. Było tak, jak opowiedział: "Poznałem tych dwóch, ale oni wysiedli normalnie z samolotu i dostali się do obozu dla uchodźców w Berlinie Marienfelde, a ja do więzienia Moabit.

Radio Wikiradio przeprowadziło 8 listopada 2015 roku rozmowę z Dygasem, której możecie posłuchać tutaj.

Źródła: 1, 2