Kąpiel w urynie była popularną praktyką w leczeniu osób chorych psychicznie.

#2.

Znacie to uczucie, gdy już zasypiacie, ale przepełniony pęcherz sprawia, że jednak musicie wstać do toalety? W średniowieczu takie sytuacje nie były wielkim problemem. Ludzie oddawali mocz lub kał do garnuszka, który do rana zostawiało się pod łóżkiem. Aby pozbyć się zapachu, który do rana zazwyczaj był już dość mocny, zawartość naczynia opróżniano na ulicę. Boże dopomóż każdemu, kto akurat stał pod oknem rozkoszując się ładną pogodą i śpiewem ptaków...

#3.

Osoby łysiejące, które chciały odzyskać utracone kępki włosów miały na to świetny sposób. Wystarczyło wetrzeć maść z soli i kurzych odchodów w łysinkę.

#4.

Kąpano się w publicznych łaźniach, w których wodą dzieliły się tłumy. Na bardziej kameralne łaźnie mogli pozwolić sobie tylko najbogatsi. Co więcej, latem w ogóle odradzano jakiekolwiek kąpiele.

#5.

Choroby weneryczne leczono końskimi dawkami rtęci. Taka kuracja kończyła się zwykle śmiercią pacjenta.

#6.

Osoby, które nie należały do rodziny królewskiej podcierały się liśćmi.

#7.

W roli dzisiejszych tamponów występowały kępki mchu.

#8.

Charakterystyczne peruki były zazwyczaj zawszawione. Nikomu to jednak nie przeszkadzało i noszono je bez względu na robale.

#9.

Aby ukoić ból porodowy, kobiety karmiono orlimi odchodami.

#10.

Większość ludzi miało cztery zestawy ubrań. Każdy przeznaczony był na jedną porę roku i to tylko w przypadku osób, które mogły sobie pozwolić na aż tyle. Szyto je zazwyczaj z wełny, której czyszczenie nie było wcale takie proste.

#11.

Do makijażu kobiety używały pudru z ołowiu. Nakładały dość grubą warstwę.

#12.

Ubrania czyszczono szczotką, która miała usunąć brud i smród. Tak naprawdę nigdy nie były one czyste.

#13.

Narzędzia chirurgiczne nie były sterylizowane.